Jürgen Gräßer ist gestorben

Am 6.12.2021 starb Jürgen Gräßer im Alter von fast 59 Jahren.

Jürgen Gräßer hat in Bamberg für viele Medien kompetente Kulturreportagen erstellt. In der Bamberger Onlinezeitung hat er unter dem Namen Chrysostomos vom 16.6.2012 bis 13.1.2014 insgesamt 140 Buch- und vor allem Gedichtbesprechungen erstellt. Oft in täglicher Reihenfolge.

Möge Gustav Mahler im Himmel für Dich spielen und die Poeten Dir ihre Gedichte vortragen.
Christiane Hartleitner und Erich Weiß für die Bamberger Onlinezeitung

Ausgangssperre

Doochsüwäe drauimi jo schu goäe nimmäe naus;
unn nochchds, wänni suwisu issolieädd weä, däeffi nedd;
ollso fu wecheä Ausgonngsschberré – onnschdodd dassi moll
füäe di Fiiruss-Fräggäe a Ausgonngsschbäenn fäehännga däädn.
Waal, weä moochn miich middn inndeä Nochchd
schu schbonndoon a weng dässdn?

Weiterlesen

Maskerade

Hoäechch amoll, walli boll fümmfeäsächdsich weä,
a Brossdadda un Hämmoriddn hobb, obbeä kann
Wuäemfoäedsods, ollso kann Blinndarm meä, däefüäe
Brillndrächäe midd Ammallgaam inndi Dsee, binn
außäedeem aa gschiidn un kadoolisch,
binni füäe denn Koroona schu a gonnsa
Risiggogrubbm füäe miich allaans.

Weiterlesen

Die Sterberei

Dess middem Schdääem könneädd fai aa gons aschichdich fäelaafn,
ollso doss mäe dess goäe nedd moll su oäech mäegdd;
dassd hold su wi bain Aischloofn müüd wäesdd, gäänsd, di nooleegsd,
dai Kissn nua weng dsärechddsubfsd undeä nu denngsd,
dess woäe a Schaißdooch hoid, suwoss brauchi nedd su boll widdeä –
unn bissdschu foäeddgschwemmd, oona dassd woss gschbüäed hossd.

Weiterlesen

Literatur

Dess Dsoich ko doch ka Mänsch leesn. (A)
Di massdn Loid homm suwisu ka Üwung im Leesn. (B)
Ich koss obbeä, walliss sällmoll inn deä Schull gläennd hobb.
Unn worum mächsddess donn nedd?
Waals sua hochgschdochns Dsoich iss, inndenn Büchla!
Ich kumm däemidd dsärächd.
Du bissd jo aa ka nomooläe Mä…, ollso ich maan, ka nomooläe … wi solli soong … Leesäe.
Ich mochs aa näebluus midd main Glööbäes, ollso middi Aang un middn Hiäen.
Solldess edsädla haasn, doss mai Hiäen ausgscholldn iss?
Naa, obbeä Du schdrenngsdi nedd gschaid oo.
Wänn dess ka sua Gschmarri wäe, däädi mi ooschdrennga.
Wuhäe willsdn wissn, dossdess a Gschmarri iss, wännsdess nedd leesn dussd?
Suwoss siichi aufn öäschdn Bligg, allaans wänn sua Gschichd schu middann ellnlonnga Sodds oofänngd.
Inndeä Gschichdn schdenn aa küäedsära Sädds; monchäss Moll bluus a aandsiggs Woäeddla.
Dess iss doch ka Soddsbau!
Du mussd suann Däggsd im Gonnsn üwäeschaua, unn dodäfüäe im Gonnsn leesn; a booäe Wöäddäe dswischndrinn lonnga nedd.
Miäe lonngd inndeä Dsaidunng schu offd di Üwäeschriffd, dossi waas, doss in unnäem Keesbläddla niggs Gschaids drinna schdeed.
A gonns Büchla iss obbeä ka Keesbläddla!
Unn drodsdeem ko dess Gschichdla aa a Kees sai!
Inndenn Büchla geeds obbeä ummdi Wuäeschd.
Wu issn do fuann Mäddsgäe di Reedn?
Schmarräe, ich maan, ums noggäedda Leem.
Noggäedda kumma doch üwäehabbds nedd drinn foäe; nedd amoll noggäedda Mäddsgäe.
No jo, aafdi könneäddi dsäe Nood fäedsichdn.
Dess wäe obbeä dess Sollds inn deera Subbm!
Fällaichd dsägoäe inndeä Meddslsubbm?
Eds waafsd Du, glaabi, a däbbäeds Dsoich dohäe. –
Jo, sooch amoll, wuhäe wassdn Du dess olläs?
Ich hobb dess Büchla hold a weng gleesn, wallmäe unnäe Keesbläddla widdäe fill dsäe faad woäe. –
Hailichäes; Du bissd mäe sua liddärarischäe Subbmkaschbäe, maani!

© Stefan Fröhling

Strandleben

Es kroch ein ellenlanger Hummer,
der Waage nach ein wahrer Brummer,
in einem sehr entfernten Land
müde durch die Wurzeln der Mangroven
auf dem hellen, fein gemahlnen Sand.

Und auch wirklich ganz in seiner Näh
verweilte stetig eine kürzere Languste,
genoss ein bisschen artverwandt
jenen Schutz der Hummer-Zangen,
ja, dies schon seit eh und je.

Fast verdeckt durch die Mangroven
schlenderte die schlanke Guste
so gelenkig wie die Schlangen
übern weiten Meeresstrand,
mochte Mangos, tanzte Tangos,
hatte ob der Seeluft bald
auf ’nen frisch gefangnen Hummer
spürbar einen regen Appetit.

Ähnlich ging’s der pelzigen Manguste,
einem flinken, räuberischen Biest,
das beim dunklen Kiefernwald,
unfern der gesondert stehenden Mangroven,
heimlich-leise durch die Büsche glitt;

freilich – was die arg verdrießt –
auf der Jagd nach bunten Schlangen,
wenn auch nicht nach überlangen,
ist der Panzer von dem Hummer
wie der gleiche der Languste
für Mangusten doch sehr zäh.

Gegart jedoch nicht für besagte Dame,
„Lang“ war ihr Familienname,
also ausgeschrieben „Guste Lang“,
was dann folglich als „Lang Guste“
und im Gleichklang mit dem Tier am Strand
offiziell im Telefonbuch stand.

© Stefan Fröhling

Konspirativ

„Sooch amoll“, walliss ändli wissn möcheädd,
„hossddu schu woss im Inndäenedd fu suann Kommbodd gleesn? –
Du bissdo immäe sua Loidausfroochäe.“
„Mannsd edds ann Obflbrai, Obflgräbfla oddeä ann Obflschmarrn?“
„Niggs, schmarr nedd; weechäe denn Koroona maani.“
„Donn maansd obbeä a Kommblodd.“

Mai olldäe Bekanndäe billdsi
oondauäennd woss aaf sai Schlauhaidn ai.
Dässdäweng froochin jo, aa wenniss nedd mooch.
„Wii sächchdmäe denn … Fäeschwöörungsdiuriin oddeä su äänli?“

„Iss miäe gloäe! Do schdäggn di Kaimdiinsdé, di Außäeiäedischn,
di Üwäeiäedischn oddeä di Unnäeiäedischn dähinnäe,
oddeä wossdess sunnsd füä a Gschwäddl sai könneädd.“

Ich waas, a wengla naichdmäe sällbäe monches Moll dädsu,
wänn deä Fiiruss oddeä dess Inndäenedd widdäe üwäeschnabbd;
obbeä näebloos a wengla, walli eeä sälldn a Mäggärä bi,
aaf jedn Foll wenngäe olls mai olldäe Bekanndäe.
Denn sai Löffl lossnsi in olla Richdunga dreea.

„Su öffd wi Du“, schdichli a bissla, „glodds iich
nedd nai main Neddbugg; waal indenn Nedd
schdänga nedd näebloos nedda Sochn, oddeä nedd?“

„Du mannsd äss Noodbugg“, gibbdäe glai widdäe
midd sainäe Schlauhaid oo, di Braigoschn.
„Aa wännsdess nedd glabbsd, ich gugg
maisdndails nedd onna Nood nais Nedds.“
„Drum hossds jo aa Nood-Bugg“, sooch iich amoll schlauäe.

„Gedsu, hööäe auf; weä bliggdn bai Diäe nu duäech?“
„Bai miäe meära“, reechimi aaf, „olls bai denna
midd iira schbinnäedn Fäeschwöörungsdiuriin. –
Ich bido ka Naibabbläe unn ka Konschbirradöäe!“

„Weä sächchdn dess?“, fräächdäe mi. „Du müssäessd obbeä
Diäe sällbäe bessäe dsuhööäen.“ – Dess sächd deä Richdiché.
„Do konni niggs deäfüä“, weerimi; „wänni neemli
main Schnobl aafmoch, genn mai Ooäen wi fu allaans dsu.“
„Wi long lonngdn Dai Schnobl noch hinndn?“
Edds mussi lachn: „Mai Babbm iss wia Glabbm.“

„Mochdeä kann Kummer“, bäschwichdichd mai Bekanndäe;
„di Fäeschwööräe sänn fill schlimmäe droo:
Di hööäen unn di sääng goäe niggs meä, wennsi
di Babbm aafraißn – unn uns fäegeed äss Sääng un Hööäen däbai.“
‚Hinäwiddäe‘, denngi mäe, ‚waafdäe wäeggli kann Bläch‘.

„Miäe dswaa“, fäekünndäe midd Kuraasch,
„schaua denn Fiiruss direggd nai di Aang!“
„Di hoddäe obbeä nedd“, wenndi ai,
„deä hodd näe su olbära Schdubbfl.“
„No jo“, maand mai olldäe Bekanndäe, „unsiss
a Öbflkommbodd middann Hoffdn Dsuggäe suwisu liibäe.“

© Stefan Fröhling

Die Gebärde

Unter den Dental-Patienten
Gibt es auch die renitenten

Diese sind oft so verbohrt
Dass noch am Behandlungsort

Jeder Zahnarzt drohend schweigt
Und ihnen die Zähne zeigt

© Stefan Fröhling

Kontaminiert

„Wassd, wenni in Feänseeä su richdich feämiss?“ –
„Dess wäeddo nedd deä Ulli Hööness sai?“,
maand afdeä Schdross mai olldäe Gümmbl,
deä Bekannde fu miäe, schbonndoon.
„Naa“, soochi; „ich reddoch fun Roobeädd Koch!“

„Deä hodd obbeä niggs midd Fussboll dsäe duu.“
„Fraili nedd, Du Holbschlauäe!“ – Deä reechdmi schu widdäe auf.
Goddsaidongg, dossmäe aaf Obschdonnd sänn.
„Deä Roobeädd Koch hoddo jeedn Oomd
di Koroona-Feäkünndichung kolldn! Wassdess nimmäe?“

„Dess woäe Dai Koch obbeä nedd sällbäe“,
bfrobfäedd deä ollde Bessäewissäe,
„sunndeänn näebloos sai Bresseschbrechäe, glaabi.“
„Obbeä miäe hoddäe drodsdeem gfolln!“, broddessdiiri.
„No, su schee woäe deä aa widdäe nedd“,
wiigld mai Bekanndäe glai olläs obb.

„Miich“, foori deädswischn, „hodd obbeä immäe
sai gonnsa Hoffnungsloosichkaid su richdi afgmunndeädd!
Do hobbi mäe neemli a jeedes Moll gädochdd,
dossess miäe fill wenngäe schlächd geed wi denna do in Feänseeä.“

„Wu blebbdn do Dai Näggsdnliib?“,
froochdeä mi frächch, deä Gümmbl.
„Diäe gibbi, fu weechäe ka Näggsdnliib!“,
fongi ess Schenndn oo. „Ich, mai Bessdäe,
hobb dsäegoä a Sorng um Diich ghobbd!“ –
„Weäs glabbd, kummd nedd nain Himml.“

„Reed kann Schduss!“, soochi aufgreechd.
„Ich hobbmäe üwäeleechd, obbiddi fäebrenna lossn muss,
wänndäe deä Fiiruss äss Lichdla aasgebloosn hodd.“ –
Do sächdeä groob dsäe miäe: „Aigroom lonngd gondsäegoä!“

„Eem nedd!“ Edds bi iich widdäe droo. „Waal,
wenn aaneä Dai Groob nochäedd umschaufld,
unndeä Koroona hoddi inn Diäe drinna üwäelebbd,
wäessd noochn Dood nu a Bärüümdhaid, obbeä a neggadiifa.“

„Jo, waideä niggs meäe!“, sächd mai Bekanndäe äechäelich.
„Äeschd bringdeämi um di Eggn, deä Koroona,
undonn sollinn im Sorch aa nu änndwööna, oddeä woss?“
‚Donn hässd wengsdns woss dsäe duu‘, wolldi fossd soong –
hobbi obbeä nedd! Ich bi jo nedd a suu.

Naa, ich hobbna bäruichnd eägleäed, dossdess
middenn Koroona wi middn Uraan sai könnäedd:
„Deä dseäfälld neemli schu said
noindseähunneädseggseäochdsich nedd.
Unwännsd iäechändwu a Lochch gräbbsd,
hubfddäe Uraan widdäe raus, olls weäe goä niggs gweesn!“

Do grinnsdeä auf aamoll, mai Gümmbl:
„Wänn miäe deä Koroona onn Groong gängeädd,
donn lossäeddimi in Gsunndhaidsommd aifriiäen
unn äeschd widdäe aufdaua, wänna Immbfschdoff ommdlich
oddeä wänndeä Fiiruss in main Schdoffwächsl feähungäed iss.
Dodäemidd werräedi bärüümd; weässd sääng!“

„Dii Wadderai“, maan iich a weng noochdängglichäe,
„wäe miäe dsäe long unn dsäe fill Risiggo.
Waal, middenn Bäessonoolmongl waas amend kannäe meä,
obbsd nedd schu immäe gschdorm gweesn bissd. –
Do foäemäe bessäe, wemmäe üwäehabbd nedd bärüümd sänn;
ollso aa oonä denn Fiiruss oddeä oonä denn Fussboll.“

© Stefan Fröhling

Systemfehler

Edds glaabiss meddidsünisch ballgoäe,
dassd jeedn Schiiß foäebeschdelln mussd,
ollso dai Redsebbdla oddäe blus a Üwäewaisung;
walldi Doggdäe sänn neemli feäbarrigadiäed.

Baidi aan däeffsdi wengsdns af Massgnobschdonnd
nu bleed foäe di Barrigaadn nooschdelln
unn af dai Bäggla Redsebbdé waddn,
fraili oona dseä hussdn un dseä rodsn.

Baidi onneän deäffsd weechäe denn Koroona
nedd amoll meä naidi Braksiss schlabbn,
waalsi deä schu on Dälläfoon
a ellnlonga Ooschbroch holldn,
dassi di nimmäe säng mööng.

Wännsdi obbäe af Foäebeschdällung schdeämseelend füllsd,
schiggnsidi glai nais Gsundhaidsommd, glaabi,
wussd obbäe aingdli nedd naikumma deäffäesd,
walldi Emmdeä do aa olla feäbarrigadiäed sänn.
Do weässd schaua, wennsd nedd amoll meä bleed
as di Aang schaua kossd.

Hossdsi donn änndli, dai boäe Redsebbdé,
schdessd wia Dabb un olls wäesd a Simäland
bain Kombiudeä fu deera Abbodeeng –
unndai feäschriima Meddidsün iss
in gonsn Gsunndhaidsüssdeem nedd aufdseädraim.

Wuäschd, obbdi Griisn, di Kineesnbollidigg
oddäe deä Schboäeschdrumbf fu
dainnäe Grongnkassa a Schuld dro hodd –
wänn niäegens a Süssdeemfeeleä gsääng weädd,
donn binni liibäe gsunnd, dess soochi dä!

© Stefan Fröhling

© Stefan Fröhling