Doochsüwäe drauimi jo schu goäe nimmäe naus;
unn nochchds, wänni suwisu issolieädd weä, däeffi nedd;
ollso fu wecheä Ausgonngsschberré – onnschdodd dassi moll
füäe di Fiiruss-Fräggäe a Ausgonngsschbäenn fäehännga däädn.
Waal, weä moochn miich middn inndeä Nochchd
schu schbonndoon a weng dässdn?

„Joo“, babbld mai olldäe Bekanndäe widdeä moll dohäe,
„dessdäewenng hobbi mäe äägsdra sua Hunndsfiich dsugleechd,
neemli aan middann kuäedsn Fäll, dossmäe
nedd su lonng droo rummdsäeböbbln brauchchd.“ –
Eddsäedla däffeä middenn Fiich nochchds dsäenn Brunndsn naus!

„Obbeä Dai ainngs Wissäela mussd dahamm änndsoäeng“,
soochi – a bissla oäech naidisch aaf sai äekaffda Fraihaid. –
Fraili, woss issn dess füäe a Fraihaid, dimeäsi äekaafn muss,
froochimi. – „Ka sua naiifa wi Daina!“, sächchdeä, deä Schlaumaiäe.

„Hossdna denn wenngsdns dässdn lossn, Dai Hunndsfiich?“
„Deä hodd gänuchch midd sai Wüäemäe unn
onnära klaana Fräggäe dsäe duu“, maandeä uuschulldi.
„Naa“, do blaibi schduuäe, „sua Koroona-Wuäem
iss woss fill Schlimmäess!“ – „No, sua bleeds Gwaaf
hobbi lonng nimmeä kehäed“, schmaddeä mi oo;
„deä Koroona iss do runnd unnedd länngli!“

‚Wuäschd‘, denngi meä, ‚unn wänneä nu su runndli unn oogfressn
sai mooch, sua Koroona-Fräggäe äenäädsi gänausu schoomlos
fu unns innawänndi wia oolgloddäe Wuäem.‘ –
Weecheä di Wüäemäe grichchdmeä neemli sellbäe
meära Abbedidd, glaabi, woss aan donn di
Diäädberoodärinn widdeä nedd glaabeädd. – Obbeä
iichenndwi iss middenn Koroona do aa deä Wuäem drinn.

„Unn wi gruuß isseä?“, froochi main olldn Bekanndn. – „Weeä?“
„No, Dai Hunndsfiich?“ – „Minndässdns middl; waal middenn
oo deä Laina wärri fu deä Bollidsai nedd ookholdn.“
„Gell, di homm Änngsdn?“, lochchi a weng.
„Dess waasi nedd; obbeä di gonns winndsichn Fiichäe säängsi
unnäenn Foäen fu iäen Bollodsaiaudo aus nedd richchdi – wi di
Koroona-Fräggäe dsamm holld aa, unnedd näebloos inndeä Nochchd.“

Dess weggd inn miäe fraili di Dswaifl; dennich hobbmäe
gedochchd, a weng a Hammsdäe raicheädd füäe di Nochchd aa,
waal sua Hammsdäe dsäegoäe nochchdoggdiif iss.
Denn dsiichi, hobbi gäbloond, innann glann Kääfich
midd glaana Rädli droo hinnäe miäe heäe. – Fraili,
wänndess middenna Bollidsaiaudo su schwiiri iss,
mussimäe dess glodd nummoll üweäleeng; waal

füäe suann Hammsdeä grichchdmäe ka Koroona-Hillfn.

„Maansd, ich könneädd aa a gfräggda Kodds
onn aanäe Schnuuäe hinnäe miäe heäeschlaafn?“,
wenndimi onn main Bekanndn, deä immeä olles bessäe waas.
„Jo goäe! Du wäessd do nedd aana ummdi Eggn brinnga wolln?“,
duddäe aufgreechd. „Fu miäe griggsd kanna, dess soochi Deä!“
„Niggs; woss Du widdeä denngsd! Ich maan a eehemoolicha Kodds,
ollso a ausgschobbfda, fu suann Bräbbaradöäe!“

„Do däädi obbroodn“, sächchdeä wi äss Bimbäla wichdich;
„di mussd dänooch jedsmoll gonnsäegoäe obbschdaum. –
Do weä a Hammsdäe günnsdicheä, obbeä deä iss midd
sainäe Leemsäewaddung ka Innfässdidsion inndi Dsukumbfd.“

„Jo, glabbsd denn Du“, froochina fäeunsichcheädd, „doss unnäe
Hammsdäerood nu längeä oohälld olls sua Hammsdäeleem?“
„Boliddisch“, drumbfdeä auf, „däefeäsdd onndi
Koroona-Fäegonngenhaid goäe nimmeä denngn;
unn dsukümmbfdich sääng dsäegoäe di
onnäessgfäebdn Baddaia oondauäendd schwoäds.“

„No donn – a guuds Nächchdla middain Hunndsfiich!“

© Stefan Fröhling, März 2021