Edds hommeä hoid scho widdeä übeä a Schdund waddn müssn. (Sie)
Miä mächd des niggs aus. (Er)
Obbä miä homm an Deämin ghobbd.
Donn kummämeä hold äs nächsda Moll glai a Schdund schbädeä.
Du dusdeä laichd! Donn müssmeä nu längeä waddn, wallmeä dseä schbäd dro sänn.
Woss regsdi nochäed su auf?
Äs nächsda Moll sochis dem Doggdäe gwiis, dossmeä su long waddn homm müssn.
Dess sächsdna doch widdeä ned.
Ich sochnass!
Eä hodd obbä gsochd, dassd nimmäe su vill redn sollsd.
Dess hoddäe ned gsochd.
Du sollsdi ned immeä su aufreeng, hoddeä gsochd; wecheä dain Bluddrugg!
Donn deäfeä uns obbä aa ned su long waddn lossn!
Miä mächd des niggs aus.
Gedsu, dsiich dain Mandl drübeä, dossmeä foädkumma; sunsd fäed uns deä Buss widdä foä deä nosn däfo.
Donn nemämä hold denn deänooch.
Dess is immeä dai Faddalismus, deä mi su aufreechd! Do kommeä goä niggs blona.
Hossd edds wengsdns dai Redsebbdé?
Di hossdoch du.
Niggs, di müssn in dain Hondäschla sai!
Und weä hoddenn noia Deämindseddl?
Ich waas fu kann Deämin.
Di Schbrächschdundnhilfe hoddiä an blaua Dseddl midn noia Deämin drauf geem.
Deä muss aa in dain Hondäschla sai.
Waaf ned rumm; denn weäsd in dai Hämd gschdeggd hom.
Dess könnd sai.
Es ledsda Moll hossdna aa in Däschla fu daim waißn Hämmeäd veägässn, un donn woäs nochm Waschn blau gfeäbd un deä Deämin woä nimmeä dsäe leesn.
© Stefan Fröhling