Ich hobb kanna, ich griech kanna
un laaia mochi mäe aa kanna;
wall wennsi schomoll feäwännd woäen is,
weä miäe dess morolisch dseä indiim.

A olldeä Bekanndeä fu miäe
dräächd an Drümmeä Mundschudds,
deä dseägoä su braad is, dasseä miäe
wi deä hailich Maddin
a Schdüggla däfo ooschnaidn könnd;

obbäe main Bekanndn weädd immeä
schlächd un schwindläedd, wennäenn drächdd,
walleä so oäch Ongsd foäen Dsoondoggdeä hodd
un hold sain Mundgäruch nedd oobringd –
un do konn deä hailich Maddin donn aa nimmäe hälfn.

Dahaam behillfi meä eddseädla
midd aaneä Schloofmassgn fudeä Luffdhannsa,
di fraili nu gons cliin is,
walli im Fliichäe nedd schloofn gekönnd hobb,
aa wenni dahaam ondauäend noofliich,
wall midd gschlossna Aang niggs dseä sääng is.

Füäe draussn dsiichi meä edds mai Dsibbflmüddsnmidd dswaa Löcheä füeä di Aang
übeän Glööbäes un übeä di Goschn;
un donn willi moll schaua,
obdess Feämummungsfeäbood nuch gilld,
wenni meä indeä Schboäekassn mai Gälld holln will.

Wii issn dess aichändlich middn Mundschudds,gibbds denn nochäed aa midd Gschmogg –
Himbääe, Bfäffeäminds, Wissgi, Boggbiäe;
oddäe glai a Lebäekees midd Grussdn drinna,
dasska Feäsoäegungsängboss enschdeed?

Stefan Fröhling